اثر تعاملی تمرینات ورزشی و مکمل ω -۳ بر سطوح استراحتی tnf- α و il-۱۰ در کاراته کاران

مقدمه: انجام فعالیت های بدنی سنگین ،سبب تغییرات مختلفی از جمله کاهش عملکرد دستگاه ایمنی در افراد ایجاد می شود. پژوهش های انسانی اندکی آثار مصرف مکمل -3 ω و فعالیت ورزشی را مورد بررسی قرار داده اند، لذا هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر تعاملی تمرینات ورزشی و -3 ω بر سطوح استراحتی tnf-α و il-10 کاراته کاران نخبه و مقایسه آنها با غیرورزشکاران است. روش کار: در یک کارآزمایی نیمه تجربی ۴۲ مرد سالم در دو گروه کاراته کار نخبه و غیرورزشکار به طور تصادفی به گروههای زیر تقسیم شدند. ورزشکاران به ۱- -3 ω و تمرین ۲- دارونما و تمرین و ۳- تمرین غیر ورزشکاران نیز به گروههای 1- -3 ω 2-دارونما و 3- کنترل تقسیم شدند. کاراته کارها تمرینات آمادگی فصل مسابقات را باشدت 65 تا 85% حداکثر اکسیژن مصرفی انجام دادند. مصرف -3 ω به مدت 4 هفته روزانه به میزان 1200 میلی گرم بود. نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل و بعد از 4 هفته، پس از 12 ساعت ناشتایی انجام شد. میزان سایتوکاین های il-10 و tnf- α به روش الایزا و ldl ,hdl به روش آنزیماتیک اندازه گیری شدند. نتایج: تمرین ورزشی به همراه -3 ω به مدت چهار هفته بر سطوح استراحتی il-10 ،tnf- α، hdl و ldl در کاراته کاران نخبه تأثیر معنی داری نداشت (05/0p>). همچنین -3 ω در افراد غیرورزشکار هم تأثیر معنی داری نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: نتایج نشان داد اگرچه مصرف -3 ω باعث تغییرات برجسته در tnf-α و il-10 نشد اما توانست کاهش اندکی در غلظت tnf-α و افزایش کمی در غلظتil-10 آورد که خود مؤید اثرات مثبت آن بر عوامل التهاب می باشد. با این حال تحقیقات بیشتری در این زمینه ضروری به نظر می رسد.